Ik word echt zot van mijn schoonmoeder!

@ Febe, hebben wij dezelfde schoonmoeder of zo? echt vreselijk als ze komen ruziestoken in de materniteit :-(

Ik wil hier mijn verhaal toch ook even kwijt. 23 jaar (5 jaar gevreeen en toen 18 jaar getrouwd) heb ik het volgehouden : altijd die commentaar op wat/hoe ik iets deed, hoe ik mijn kinderen opvoedde, op mijn moeder (die plots overleden was, toen we 3 jr vreë), kortom altijd commentaar, maar dan vooral met zo van die steken onder water. Mijn man zei ook altijd dat ik dr niet altijd iets moets achter zoeken. Ze wad ook wel zo geniepig dat ze mij vaak dingen onder m'n neus wreef als mijn man er niet bij was en als hij dr dan bij was,was ze supervriendelijk. Wij konden zelfs geen bezoekje brengen aan iemand van mijn familie of 't was commentaar dat we beter naar haar zouden gaan. Na 18 jaar huwelijk had één van onze dochters een vriendje en begon ze ook op haar commentaar te geven (zij mocht dan met haar vriendje niet naar mijn familie maar moest wel mee naar die van mijn mans kant) en dat heeft alle ellende veroorzaakt.Dat was op nieuwjaarsdag 2005 en toen ik dat tegen mijn man vertelde(want oma had dat natuurlijk in't geniep tegen mijn dochter gezegd)was het alweer ik en hij bleef van colère op de sofa slapen en 'k liet hem liggen. 's Anderendaags vroeg hij waarom ik hem niet geroepen had,want dan zou hij nr bed gekomen zijn, maar toen ('k was al 2 dagen voor die misérie aan 't wenen) heb'k hem gezegd dat ik het gevecht tegen zijn mama opgaf, dat ik echt niet meer kon, 'k was op...Ik ben toen in een serieuze depressie beland, maar 'k moet wel zeggen dat mijn man het toen wel inzag, want als ik hem vertelde wat ik al allemaal van zijn mama had moeten slikken, was zijn reactie "je hebt gelijk, dat zou ik mij van uw familie ook niet laten zeggen".Ik ben dan 2 jaar in behandeling geweest bij een psych. die mij zei dat ik een echt trauma aan die vrouw had opgelopen en dat ik het contact met haar zoveel mogelijk moest vermijden, waardoor wij nu nog 1 keer per maand bij oma op bezoek gaan. En ook daar heeft ze nog steeds commentaar op, dat wij niet naar hen omzien,blablabla...,want als we dan gingen,ook al was het maar 1 maal per maand, was het nog altijd commentaar en steken onder water geven, tot mijn man haar onlangs nog eens goed haar vet gegeven heeft (nu ongeveer 2 maand geleden) en sindsdien was ze wat gekalmeerd, wat bij mijn man dan de reactie uitlokt dat het zal gedaan zijn met de commentaren,maar nu kerstdag waren ze hier en op vriendelijke wijze gaf ze me weer 2 ferm steken, dus...ophouden zal het nooit en op m'n hoede blijven en mijn man alert houden is de boodschap!

hallo kan iemand me soms zeggen of iemand dit al heeft tegen gekomen ik ben namelijk al bijna één jaar samen met mijn vriend ik ben nu zanger een geplande zwangerschap ik heb mijn schoonma twee maal gezien int begin ,ze praate heel vriendelijk ommekeer zei ze tegen mijn vriend het kwam erop neer dak niet goed genoeg was voor mijn vriend ,ik had al 3 kinderen dus ist dat ik weet et niet mijn vriend heeft namelijk ook een verleden waarbij mijn ma hem niet beoordeeld , wat zei dan wel van mij doet ik moest het van mijn hart dus ben ik op die cite geraakt ik maak namelijk mezelf zot denk ik

hey iedereen, als ik dit lees lijken het mij erg vervelende schoonmoeders, maar diep vanbinnen hoop ik dat de mijne ooit zo wordt want ik heb geen vervelende schoonmoeder, ik heb er één die mij echt niet kan hebben. twee jaar ben ik al samen met mijn vriend, en dat is twee jaar van ups and dows geweest en veel heet hier te maken met haar. ikzelf heb twee kindjes en ben enkele jaren ouder dan mijn vriend, dit is voor haar onaanvaardbaar en al twee jaar is niets haar teveel om ons uiteen te krijgen. als ik hem niet zo graag zag had ik het eerlijk gezegd al opgegeven. constant gestook, leugens, het kan niet op. en pas op, ze gaat er ver in. momenteel zit ik in een serieuze dip en heb ik mij nog nooit zo slecht gevoeld. we zijn even uit elkaar geweest omdat ik het echt niet mee aankon, maar de liefde is te groot en zelfs toen hij thuis terug was ingetrokken bleven we contact houden. we wouden alles terug proberen en toen heeft zij hem voor de keuze gezet haar of mij. hij heeft voor mij gekozen met als gevolg hij er maanden niets van heeft gehoord. ik ben diegene die hem heet gevraagd om terug contact te zoeken, want uiteindelijk blijven het zijn ouders. de moment dat hij terug contact had was hij welkom maar ik niet. nog altijd niet. alles was goed om hem daar te krijgen en toen ze inzag dat het niet altijd pakte heeft ze dan maar iets anders uitgevonden. mijn vriend heeft een heel jonge broer van 12 en hij doet daar alles voor. nu is het zover gekomen dat ze elke week wel iets plant, tot vijf keer toe met zijn broer en telkens moet die kleine dan vragen of hij langskomt. ik had gehoopt dat hij hier niet ging intrappen maar ik ben ten einde raad. elke avond zit ik alleen. ik zie mijn vriend nog amper en als we mekaar zien is het veel ruzie omdat hij niet snapt hoe alleen ik mij voel. hij heeft geprobeerd van er tegenin te gaan door te zeggen: ofwel komen we samen ofwel niet. ik dacht en hoopte dat dat ging helpen maar neen, als ze moest kiezen tussen allebei of niemand moest er niemand komen en ziet hij zijn broer niet meer. ik versta dat hij tussen 2 vuren zit en zij hem op die manier chanteert maar het moet stoppen, want ik voel ons zo uit elkaar glippen. ik ween mezel zo vaak alleen in slaap en zit meer te wachten op hem dan dat we hier een gezin zijn. ik wil hem niet kwijt maar weet niet hoe ik dit moet stoppen. [:5:]

Hey Carolien, Ik hoop echt dat je je vriend niet verliest. Ik ben de mijne wel kwijt door het gedoe met zijn ouders en familie. Ze hadden blijkbaar altijd commentaar op mij, maar hij vertelde ook alles tot de stomste zaken toe thuis. Wijzelf maakte nooit ruzie een stom ruzie door misverstand en dan nog over sms en hij zegt dat tegen zijn ouders en een dag later wordt ik doodleuk de laan uit gestuurd. en wie krijgt er alle schuld, juist ja ik. Ik heb geprobeerd van hun gedoe te negeren, maar ik heb ook mijn mening en vindt da ik dus ook wel is iets mag antwoorden als ze weeral is met een opdrachtje voor zoonlief afkomen en zoonlief durft toch nooit neen zeggen. We zijn nu enkele weken uit elkaar, maar zelfs normale communiceren lukt niet. hij is duidelijk gebrainwasht, ziet mij als persoon die nog steeds boos is en ook persoon die hem zit zwart te maken. Terwijl ik tegen niemand iets verkeerd over hem gezegd heb of zou zeggen. Ahja ik dacht dat hij dit niet meer zou laten gebeuren, dat hij geleerd heeft uit zijn vorige relaties waar hij zijn vriendin ook verloor door zijn ouders. Maar blijkbaar zet hij de liefde aan de kant voor zijn ouders.

Aan Carolien, Meisje ik hoop uit de grond van mijn hart, dat jouw vriend snel de trukjes van zijn moeder inziet. Zoals je mijn verhaal kon lezen heeft het bij mij 18 jaar geduurd eer mijn man echt doorhad hoe zijn moeder haar rol speelde (altijd heel mooi doen als mijn man erbij was, maar als ze mij alleen zag...). Ik zou zeggen probeer eens op een kalm moment toch met uw vriend te praten en zeg dat zijn broer ook altijd welkom is bij jullie thuis. Zeg dat het zo niet verder kan. Het is heel erg misschien, wat ik nu ga zeggen, maar jij hebt ook maar één leven meisje en als jouw vriend, dat niet wil inzien, ja dan moet dat maar... Stel hem nogmaals voor de keuze en als hij dan weer terug naar mammie gaat, dan is het definitief. Oké dan heeft zij haar zin, maar dan heb jij ook weer de kans iemand te ontmoeten, die er echt met jou wil voor gaan en iemand die jou echt gelukkig wil maken en zijn tijd met jou wil doorbrengen ipv met z'n mammie en z'n broertje.

Hallo, Als ik dit zo allemaal lees lijken schoonmoeders wel heel vervelende dragonders. Ik wil hier toch even de andere klok laten horen... Ik ben zelf schoonmoeder, mijn zoon woont samen met zijn vriendin en ze hebben samen een zoontje. De laatste keer dat ik mijn kleinzoon zag was 2 maanden geleden.Ik wil mij niet bemoeien met hun huishouden , omdat ik dat zelf ook niet zou waarderen. Ik bel eens heel af en toe om te horen hoe het gaat, en toch zie ik ze praktisch niet, gewoon omdat bij mijn schoondochter alleen haar familie telt. Ze komen langs om bv met hun verjaardag (ze verjaren allebei op dezelfde dag) hun cadeautje in ontvangst te nemen en dan kijkt mijn schoondochter heel verveeld op haar uurwerk , zo van oke... is het nog geen tijd om te vertrekken! Onze interesses liggen ver uiteen en natuurlijk heb ik een bepaalde mening over dingen net als zij die hebben , ik vind dan , dat mijn mening niet persé de hare moet zijn en vice versa. Maar dat is nl al een punt van ergernis , bij haar dan..... Ligt het altijd aan die schoonmoeder???? Reageer gerust hoor , ik wil graag jullie mening eens horen.

[quote=Moeke]Hallo, Als ik dit zo allemaal lees lijken schoonmoeders wel heel vervelende dragonders. Ik wil hier toch even de andere klok laten horen... Ik ben zelf schoonmoeder, mijn zoon woont samen met zijn vriendin en ze hebben samen een zoontje. De laatste keer dat ik mijn kleinzoon zag was 2 maanden geleden.Ik wil mij niet bemoeien met hun huishouden , omdat ik dat zelf ook niet zou waarderen. Ik bel eens heel af en toe om te horen hoe het gaat, en toch zie ik ze praktisch niet, gewoon omdat bij mijn schoondochter alleen haar familie telt. Ze komen langs om bv met hun verjaardag (ze verjaren allebei op dezelfde dag) hun cadeautje in ontvangst te nemen en dan kijkt mijn schoondochter heel verveeld op haar uurwerk , zo van oke... is het nog geen tijd om te vertrekken! Onze interesses liggen ver uiteen en natuurlijk heb ik een bepaalde mening over dingen net als zij die hebben , ik vind dan , dat mijn mening niet persé de hare moet zijn en vice versa. Maar dat is nl al een punt van ergernis , bij haar dan..... Ligt het altijd aan die schoonmoeder???? Reageer gerust hoor , ik wil graag jullie mening eens horen. [/quote] Mja bij mij wast omgekeerd, zijn ouders wisten zogezegd alles beter. Als ik iets zei dan werd dat echt zo was (staat zelfs in de wetgeving) dan werd er gezegd van dat is niet waar. Als mijn ex iets zei over mijn familie tegen zijn familie en het was ni 100 % correct dan corrigeerde ik dat, wel dan zei zen ma doodleuk da ik weer is op zijn ex leek. en achteraf kreeg ik te horen van men ex, dat da meiske het ook beter wist en dat ze daar ni mee om konden. Kortom mijn mening telde daar niet. Ik kwam bij zijn ouders geregeld maar nooit vroeg zijn ma hoe was het op je werk, fijne dag gehad. Plus zoonlief moest altijd klussen en keer op keer als het hen uitkwam en ni als het ons uitkwam. En soms stond mij da ni aan en dan zei ik gewoon is mijn gedacht van moet da percee nu, of ik heb wel geen conge gepakt om hier te zien hoe jij klust he. En ja ik had da mss beter ni gezegd in tbijzijn van mijn ex-schoonmoeder. Daarnaast moest zijn moeder overal mee naar toe, tot ze de laatste weken ni meer mee wou, ook al vroegen we het lief, maar ze had vast vernomen da we er moeite mee hadden en nu probeerde ze vast zoonlief zo te emotioneren en dan maak ik een stomme fout en heeft ze wellicht eens goed haar gedacht gezegd en aangezien hij duidelijk schrik heeft voor zijn ouders heeft hij maar weer eens geluisterd, kortom foetsie zijn zoveelste relatie. En ik kan je verzekeren we zijn nu al eventjes uiteen maar het blijft pijn doen. Ook omdat ik merk da hij met de schrik leeft om tegen mij te praten gewoon maar op -, omdat hij daar vroeger ook gecontroleerd werd dus nu vast ook. Als hij echter niet weet da ik het ben, dan is hij totaal anders. En heus ik zou er alles voor over heben om weer samen te komen, alleen zie ik ni hoe we dat nog voor elkaar kunnen krijgen. Der is altijd controle op hem. Uitgaan met vrienden doet hij ni en savonds komt of mag hij ni buiten en als hij toch buiten gaat op een zeer vroeg uur naar huis en uitleggen naar waar en met wie en achteraf verslag uitbrengen. is dit normaal voor iemand die naar de 30 gaat?