19/05/2008 om 11:38:09
Ik heb een heel ontraditioneel huishouden, ik ben een échte carrierejager. Veel mensen veroordelen me daarover, maar dat neem ik er maar bij
Ik heb ook een schat van een ventje, hij is blij met zijn werk enzo, maar jaagt totaal geen hoge functie na. Toen we besloten voor kindjes te gaan, was het dan ook snel beslist, mijn man werkt nu parttime, heeft een heel flexibele job en kan dus zijn uren zelf kiezen. Hij brengt de kids smorgens naar school en haalt ze savons af en op woensdagnamiddag is hij thuis. Het is er echt eentje uit de duizend, misschien eerder miljoenen, hij krijgt er zelf ook vaak commentaar op. En neen tis helemaal geen watje of een neurd ofzo hoor :)
Ik verwacht ook helemaal niet van hem dat mijn kot gekuisd is als ik thuis kom of mijn eten op tafel staat hé. Want dat nemen mensen vaak aan wanneer je zegt dat je man minder werkt voor de kinderen. De rest van de huishoudelijke taken zijn ofwel uitbesteed ofwel verdeeld.
En de dagen of momenten dat ik thuis ben, hou ik ook bewust helemaal vrij voor de kids en hem. Gsm af, de computer wordt niet opgezet en zelfs al vergaat mijn hele jobwereld, ik ben en blijf onbereikbaar op die momenten.
Soms ben ik wel eens jaloers op mijn man, de kids hangen natuurlijk ongelooflijk hard aan hem en hij maakt veel leuke momenten mee (papa als hun eerste woordje, eerste stapjes, eerste zwemles enzovoort) maar langs de andere kant: als ik zou thuis blijven, zou ik doodongelukkig zijn (ik vond mijn zwangerschapsverlof al te lang duren)
tja, je moet keuzes maken hé...
Citeren